ႏုုိင္ငံေရး ခုုိလႈံခြင့္ အရာရွိက ေမးပါတယ္။
ခင္ဗ်ားဟာ ေထာင္ထဲမွာလုုိ႔ ေျပာတယ္။ ဘယ္သူရွိေသးလဲ။ ခင္ဗ်ား သူငယ္ခ်င္း မယ္ရီ လား။ မယ္ရီက ခင္ဗ်ားအတြက္ ေထာက္ခံစာေရးေပးသလား။ သူကိုု စာေရးေပးဖုုိ႔ ေျပာေရာ ေျပာခဲ့ရဲ႕လား။ ခင္ဗ်ား အေမက ခင္ဗ်ား ေထာင္ထဲမွာဆုုိတာကိုု ဘယ္လုုိသိသလဲ။ သူက ေထာင္ရဲ႕ ေရွ႕တံခါးအထိ ခင္ဗ်ားကိုု စကားေျပာဖုုိ႔ ေရာက္ခဲ့တယ္ဆုုိတာကိုု ခင္ဗ်ားက ဘယ္လိုုလုုပ္ သိသလဲ။
ခင္ဗ်ားတုုိင္းျပည္က ထြက္မလာခင္ ၂လအတြင္းမွာ ေနရာေပါင္းစံုုမွာ ေနခဲ့တယ္ဟုုတ္လား။ အဲဒါဆုုိ ဘာေၾကာင့္ ေလွ်ာက္လႊာရဲ႕ စာမ်က္နွာ ၄ မွာ ဘာေၾကာင့္ မေရးခဲ့တာလဲ။ ခင္ဗ်ား ေလဆိပ္က ထြက္လာေတာ့ ျပႆနာတတ္ခဲ့ေသးသလား။ ဘာလုုိ႔ မတတ္တာလဲ။ ခင္ဗ်ားတုုိင္းျပည္က မထြက္လာခင္ ၆လအတြင္း ခင္ဗ်ား အလုုပ္လုုပ္ခဲ့သလား။ ခင္ဗ်ား တိုုင္းျပည္ကထြက္ေတာ့မယ္ဆုုိေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕အလုုပ္ရွင္ကိုု ဘယ္လုုိ ေျပာခဲ့သလဲ။
ခင္ဗ်ားျပန္သြားရင္ ဘာျဖစ္ႏုုိင္မွာလဲ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အစုုိးရက ခင္ဗ်ားကိုု အေရးစိုုက္ေသးတယ္လုုိ႔ ဘာေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားက ထင္ေနရတာလဲ။ သူတိုု႔ေတြက ခင္ဗ်ားေလာက္ကိုုေတာ့ ေမ့ေရာေပါ့။ မေမ့ေသးဘူးလား။ ခင္ဗ်ား ဘာေၾကာင့္ အေမရိကန္မွာ ဆႏၵျပရတာလဲ။ တေယာက္ေယာက္က ခင္ဗ်ား ဆႏၵျပတာကိုု သတိထားမိသလား။ ဘာျဖစ္လုုိ႔ ႏုုိင္ငံကူးလက္မွတ္ကိုု ရယူဖုုိ႔ ဆံုုးျဖတ္လုုိက္တာလဲ။ အေမရိကန္ အစုုိးရက ခင္ဗ်ားရဲ႕ ႏုုိင္ငံေရးခုုိလံႈခြင့္ ေလွ်ာက္လႊာအျပင္ တျခား ဘာေတြကိုု သိေသးသလဲ။ တျခား ဘာေျပာစရာ ရွိေသးသလဲ။ တကယ္လား။ ဘာလဲ။ ဟုုတ္ပါၿပီ အခုုေရာ ဘာေျပာစရာ ရွိေသးသလဲ။
Friday, June 24, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment