မစၥတာ လီယုက တရားသူႀကီးကို သူ႔ရဲ႕ အမ်ိဳးသမီးဟာ သူ႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကုိ ကုိယ္တုိင္သိေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ သူဟာ ေဟာင္ေကာင္ ဒီမုိကေရစီ အဖဲြ႔မွာ တက္ႂကြသူျစဖ္ေၾကာင္း၊ သူဟာ ၂၀၀၃ခုနွစ္မွာ ေဆးရံုးတင္ရေၾကာင္း စသျဖင့္ေပ့ါ။
တရားသူႀကီးက “ဟုတ္လား။ စိတ္၀င္စားစရာပဲ။ ဘယ္မွာလဲ ခင္ဗ်ား အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ စာတို႔၊ ေဟာင္ေကာင္ ဒီမုိကေရစီ အဖဲြ႔က ေရးေပးထားတဲ့စာတုိ႔၊ ေဆးရံု မွတ္တမ္းတုိ႔။”
မစၥတာ လီယုက ကၽြန္ေတာ့္မွာ အဲဒါေတြ မရွိပါဘူးလုိ႔ ေျပာပါတယ္။
တရားသႀကီး။ ။ “ခင္ဗ်ား အမ်ိဳးသမီတို႔၊ အဲဒီအဖဲြ႔တုိ႔၊ ေဆးရံုးတုိ႔ကေန စာေတြ ေတာင္းရဲ႕လား၊” “ ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ား ပုိက္ဆံ ၁၀ေဒၚလာ၊ အခ်ိန္ ၁၀မိနစ္ သံုးၿပီးေတာ့ အဲဒီစာေတြရေအာင္ အားစုိက္ခဲ့ရဲ႕လား။”
လီယု။ ။ “မေတာင္းခ့ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ကုိ တရားမ၀င္ပဲ လုပ္ေနရလုိ႔ အလုပ္ရႈတ္ေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အိပ္တယ္။ စားတယ္။ တီဗီြၾကည့္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ခုိလႈံခြင့္ ကိစၥထပ္ အေရးႀကီးတဲ့ အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။”
တရားသူႀကီက ခင္ဗ်ားေတာ့ ရံႈးၿပီး။ ခင္ဗ်ားကုိ တုိင္းျပည္ ျပန္လႊတ္မယ္။ အဲဒါဆုိ ခင္ဗ်ားမွာ စားဖုိ႔၊ အိပ္ဖုိ႔၊ တီဗြီၾကည့္ဖို႔ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီး။ ခင္ဗ်ား တုိင္းျပည္ေဟာင္းမွာ ျပန္သံုးေပးေတာ့။
Tuesday, May 4, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment